Μικρό δέπας αμφικύπελλο μινυακού τύπου, σχεδόν ακέραιο, από γκριζοκάστανο πηλό με εγχάρακτη και στικτή διακόσμηση. Το σκεύος αποτελείται από δύο μικρά αγγεία με βαθύ σώμα και με χείλη, που κλίνουν έντονα προς τα έξω. Τα δύο αγγεία είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα με ένα πολύ κοντό, συμπαγές, οριζόντιο στέλεχος και με μια τοξωτή, υπερυψωμένη, κάθετη, ταινιωτή λαβή. Κάτω από το χείλος διακρίνονται εγχάρακτες οριζόντιες και κυματοειδείς γραμμές και μικρές στιγμές. Πιο χαμηλά ακολουθεί ζώνη με εναλλασσόμενα, όρθια και κρεμαστά τρίγωνα.Τα όρθια τρίγωνα είναι γεμισμένα με επάλληλες γωνίες, ενώ τα κρεμαστά τρίγωνα παρουσιάζουν διαγράμμιση με λοξές κυματοειδείς γραμμές. Κάτω από αυτή τη ζώνη όπως και στην τοξωτή λαβή έχει εφαρμοσθεί εγχάρακτη γραμμική διακόσμηση. Βρέθηκε σε γυναικεία ταφή του Μεσοελλαδικού οικογενειακού Τύμβου 2 στη θέση Καστρούλια Άμφειας, παραπλεύρως της ράχης των Ελληνικών με τη μυκηναϊκή νεκρόπολη θαλαμωτών τάφων και την ακρόπολη της κλασικής Θουρίας. Η γυναικεία ταφή εντός του τύμβου 2 ήταν κτερισμένη με ένα σύνολο οικιακών σκευών προοριζόμενα για φαγητό και ποτό. Οι δύο τύμβοι των Καστρουλίων καταδεικνύουν την ύπαρξη ιεραρχικά δομημένης κοινωνίας σε αυτό το σημείο της Μεσσηνίας, ήδη από την αρχή της Μεσοελλαδικής περιόδου. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η παρουσία Μινωικών επιρροών σε μερικά αγγεία, που ενδεχομένως θα ήταν προϊόντα μεγάλης αξίας και υψηλού κύρους. Το δέπας αμφικύπελλο είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σχήματα αγγείων της Μεσοελλαδικής περιόδου. Εντοπίζεται τόσο σε οικιστικά όσο και σε ταφικά σύνολα και θεωρείται ότι θα είχε τελετουργική χρήση.