Μαρμάρινο άγαλμα της  Ίσιδος Πελαγίας, προστάτιδας των ναυτικών. Πρόκειται για υψηλής ποιότητας αντίγραφο του 2ου αι. μ.Χ. ενός ελληνιστικού πρωτοτύπου του 2ου αι. π.Χ. Η θεά πατά με το αριστερό της προτεταμένο πόδι σε έμβολο πλοίου. Κρατούσε με τα δύο χέρια το φουσκωμένο από τον άνεμο πρόσθιο πανί (ιστίο) που λείπει, ενώ η ίδια η θεά λειτουργούσε ως το μεγάλο κατάρτι του πλοίου.  Το νεανικό και σφριγηλό πρόσωπό της περιβάλλεται από κυματοειδείς υγρούς βοστρύχους. Φορά χειριδωτό ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο. Ο άνεμος κολλάει το πλούσια πτυχωμένο ιμάτιο στους μηρούς, ενώ το πάνω μέρος του καμπυλώνεται σαν τόξο πίσω από την πλάτη της θεάς.  Λοξά από τον αριστερό της ώμο προς τα κάτω φέρεται ανθοπλόκαμος, χαρακτηριστικό στοιχείο της αιγυπτιακής αυτής θεότητας, της οποίας η λατρεία διαδόθηκε ιδιαίτερα στην ύστερη αρχαιότητα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Tην Ίσιδα με τις ποικίλες υποστάσεις της διαδέχτηκε κατά μια άποψη η Θεοτόκος.  Tο άγαλμα της Ίσιδας Πελαγίας ήταν τοποθετημένο σε κόγχη της σκηνής του ρωμαϊκού θεάτρου της αρχαίας Μεσσήνης και είχε διακοσμητική λειτουργία.